ลำล่อง ลำลาหน้าฮ้าน
พ่อแม่เอ้ย
จวนเวลาม่อใกล้
สิได้ห่างกันไกล
ไปคนก้ำลำบ้านอื่น
ปลุกลูกหลานว่าให้ตื่น
หมอลำลาลงจากฮ้าน
ตะเว็นแจ้งส่องมา
เห็นพ่อลุงแม่ป้า
สั่นสาดลุกสิคืนกลับ
อีกมื้อใด๋หล่ะน้อครับ
สิพบกันคือวันนี้
หน้าเวทีฟังจนแจ้ง
เบิ่งบทบาทการแสดง
หมอลำเรื่องฮอดสว่าง
มาเสียดายบัดสิห่าง
ไปคนทางห่างบ้าน
พระคุณท่านจื่อบ่ลืม
หัวใจแสนปลาบปลื้ม
แฟนลึ้งแก่นเป็นแรงหนุน
ชึ้งน้ำใจบ่ไลคุณ
ให้เพิ่งบุญพระคุณล้ำ
มาฟังลำบัดคืนบ้าน
ให้พ่อแม่สุขสำราญ
คืนบ้านให้เริงรื่น
มีเงินแสนเงินหมื่นทุกวันคืน
อย่าพบกลุ้ม
พระคุณคุ้มอย่าหม่นหมอง
ดีใจหลายอ้ายและน้อง
ที่มาส่อยเป็นแรงใจ
พวงมาลัย
ยอยกยื่นมาบ่ลาเว้น
แสงตะเว็นนั้นมาฟ้อง
ขอบฟ้าเป็นสีทอง
เลยจำต้องสิลาก่อน
ผู้แสดงกะอิดอ่อน
ผู้ฟังลำกะอ่อนหล้า
ทรงเหงาง่วงบ่ได้นอน
ใจคิดนำอ้อนต้อน
ผู้สาวเพิ่นสิไกลหนี
หน้าเวทีสิมาพบ
อีกบ่น้อพะนางเอ้ย
คนงามเอ้ยแฟนอ้าย
ยืนยิ้มส่งอยู่ไกลหลาย
หยับมาพี้อ้ายสิสั่ง
ดนปานใด๋กะตามส่าง
อย่าลืมกันเด้อยอดซู้
ให้เธอฮู้อ้ายคิดถึง
ส่งสายตาซึ้งซึ้ง
แต่หัวค่ำจนลำจบ
การแสดงกะจนครบ
พี่สิลาก่อนเด้อน้อง
สายตามองแต่นำเจ้า
บัดสิห่างใจเหงา
อย่าลืมอ้ายเด้อซู้ปล่อย
คิดฮอดกันวันหล่ะหน่อย
โบกมือลาเอิ้นสั่งน้อง
เอาเสียงร้องแม่นส่งทาง
เออเอ่อเอ่ยโฮะโอน้อ