ลำล่อง สายลมฟ้องว่าน้องลืม
หนาวหัวใจยามลมต้อง
หัวลมส่าห์เดือนสิบสอง
แม่นลมฟ้องอิหยังหน่อ
หรือว่าสายลมส่อมาชูนกายแต่ละครั้ง
จั่งเย็นจ้อยเข้าใส่ใจเด้น้อ
หล่ะฮู้เหตุผล
ว่าสายลมเป็นห่วงอ้าย
อยากบอกข่าวสาวคนไกล
ว่ามีไผเขามาแฮง
ถืกเพิ่นแชงบ่อนทางโค้ง
หล่ะอ้ายจนงงมื้อเจ่าโทรมาเว้า
ว่าจบกันน้อเฮา
ฟังคำเว้าเจ่าง่ายง่าย
หล่านางเอ้ยอ้ายแป๋ล้มแป๋ตาย
กินสุราอาบน้ำเหล้า
ผู้ใด๋เว้าบ่ได้ยิน
ความหวังพังขาดสิ้นเหลือแต่กลิ่นความเจ็บ
ความหนาวเหน็บในหัวใจ
แม่นเพิ่งไฟบ่พอช่วย
สาวคนสวยเจ้าลืมอ้าย
น้องฮักพี่อิหลีใด๋
ยังจำได้เว้ากับพี่
หล่านางเอ้ย
สัญญาไว้ว่าเดือนสี่
สิหาเงินมาแต่งน้อง
ทองคำพร้อมสร้อยใส่คอ
หล่ะสิ่งบ่ฝันอ้ายกะพ้อ
เวลาเปลี่ยนใจคนตาม
มีคนสามเข้ามาแทน
เอิ้นว่าแฟนน้อแทนอ้าย
เบิดความหมาย
แล้วบ้อชายคนนี้
สิโทษว่าบุญบ่มี
ดอกเด้ออ้ายบ่โทษเพิ่น
หล่านางเอ้ยเจ้าผู้แก้มเปิ่นเหวิน
โตอยู่ไกลใจห่าง
พร้อมอ้ายยอมแพ้ให้แก่เขาเด้น้อ
บ่มีคำสิเว้านั่งกอดเข่ามันเหงาจิต
คือคนเมิดความคิดได้นั่งชึมอยู่คือบ้า
หยดน้ำตาลูกผู้ชายมันไหลย้อย
อ้ายบ่ได้สำออย
แต่มันกลั้นไว้บ่อยู่
หล่านางเอ้ยคนที่หมายเป็นใภ้ปู่
อ้ายคึดนำตั้งแต่เจ้า
บ่มีเจ้าคึดต่อไผเด้น้อ
ล่ะคนที่แม่นแฟนบักอ้าย
พ้อผู้ใหม่ใจเลยเขว
เสียดายเด้คนสุดฮัก
บัดห่างไกลเจ้าลืมอ้าย
เพิ่งเข้าใจฮู้ว่าสายลม
ฟ้องมาส่งข่าวเรื่องความหมอง
ว่านางน้องนั้นลืมพี่
หล่านางเอ้ยลืมอ้ายแล้วอีหลี
คนเมิดหวังแทบสิล้ม
สายลมฟ้องน้องเปลี่ยนใจ
เอ่อ เอ้อ เอ้ย เด้น้อนี้