Ζωή παράσταση

Φόρεσα τα λουστρίνια μου
Τα τούτα και τα 'κείνα μου
Και βγήκα στο στερέωμα να λάμψω
Για μια σκηνή στο θέατρο
Το είναι μου το αθέατο
Με πρόσταζε τα ρούχα μου να κάψω

Κι εγώ που δεν τ' αρνήθηκα
Πέθανα και γεννήθηκα
Εφτά φορέσ απάνω στο σανίδι
Και βράδιασα αξημέρωτα
Στον ίδιο λάθοσ έρωτα
Που πριν τον δω τον αγαπούσα ήδη

Κι εσύ που τρελά μ' αγαπάσ
Απόψε ποιοσ ξέρει πού να 'σαι
Σε ποια αγκαλιά ξενυχτάσ
Κι αν αύριο θα με θυμάσαι

Φόρεσα τα τακούνια μου
Τα λαμπερά κουστούμια μου
Ξεκίνησα νωρίσ να μην αργήσω
Μονάκριβό μου απόκτημα
Στο τέλοσ χειροκρότημα
Και τι να λέω κι από πού να αρχίσω

Παράλογη κατάσταση
Τρελή ζωή παράσταση
Φώτα γιορτή περάσανε τα χρόνια
Κι αρνήθηκα το θάνατο
Και τ' άστρο μου τ' αθάνατο
Το πίστεψα ότι θα ζήσει αιώνια