Ο Καραγκιόζης

Σαν όνειρο μου φαίνεται αυτή η εποχή
Τα χρόνια τα παιδιάστικα κι οι τόσεσ αναμνήσεισ
Μ' ακόμα μέχρι σήμερα ζει μέσα στην ψυχή
Μια θύμιση που μου 'δινε ωραίεσ συγκινήσεισ

Δεξιά ήταν το σαράι που ο βεζύρησ κατοικούσε
Και ο καραγκιόζησ ζούσε στο φτωχό του το καλύβι
Νηστικόσ κουρελιασμένοσ και ξυπόλητοσ γυρνούσε
Κι έπρεπε για να μπει μέσα την καμπούρα του να σκύβει

Για να φάνε τα παιδιά του ο σκορπιόσ κι ο κολλητήρησ
Πότε φούρναρησ γινόταν ή γιατρόσ ο κακομοίρησ
Κι αν ακόμα νοσταλγώ στην πεζή αυτή τη ζήση
Μπάρμπα γιώργο μορφονιό χατζηαβάτη σιορ διονύση

Είναι αλήθεια μια εικόνα που ο χρόνοσ δεν τη σβήνει
Κι η ανάμνηση σ' αυτήν πάντα στην καρδιά θα μείνει
Του φτωχού του καραγκιόζη του φτωχού του καραγκιόζη