H proteleytaia goulia

Η προτελευταία γουλιά είναι πάντοτε πιο γλυκιά
Την ώρα που η γραμμή τησ άφιξησ κυματίζει μετέωρη προσ την επανάληψη
Οταν ξεχνάσ το άγγιγμα τησ πρεμιέρασ
Και την κατάθλιψη τησ λήξησ

Η προτελευταία μέθη δεν ξινίζει ποτέ κάτω απο την γλώσσα σαν λιγμένο κρασί
Συνοδεύει οδεύει
Έξοδοσ κινδύνου δεν υπάρχει όταν κοιτάζεισ τ'άστρα
Ξαπλωμένοσ στισ μαρμάρινεσ πέτρεσ των αρχαίων λυγμών

Πoιόσ παρακολουθεί ποιον

Ποιόσ παρακολουθεί ποιον

Ποιόσ παρακολουθεί ποιον

Οι προτελευταίοι αδιαφορούν για τον μανδύα του μασκαρεμένου πρώτου
Απαξιούν να σκεφτούν ότι τουσ περιμένει ο ζουρλομανδύασ του τελευταίου

Οι προτελευταίοι είναι ελεύθεροι ωραίοι
Συνορεύουν με το όνειρο τον αυτοσαρκασμό

Η προτελευταία γουλιά σε βρίσκει έκπληκτη
Σε ένα ξεβαμμένο μπλε θαλάσσησ σανιδοκρέβατο να ψάχνεισ
Την μεγάλη άρκτο στο βελουδένιο του ουρανού

Ενασ ξανθόσ άγγελοσ σχίζει τον χάρτινο πορφυρό ορίζοντα
Στην προτελευταία ματιά σου όλα ξανά γεννιούνται
Ενασ βράχοσ κι ένα χάδι δίνουν όρκο χορεύοντασ το τελευταίο ταγκό δίχωσ μουσική εαρινά βήματα σε μιαν άδεια προκυμαία

Μόνο το αργό κι αστραπιό ταξίδι των άστρων θροϊζει πάνω απ'τα κεφάλια μασ

Το θυμάσαι άραγε

Το θυμάσαι άραγε

Το θυμάσαι