Δευτέρα ξημερώματα

Δευτέρα ξημερώματα με χίλια μαραζώματα
Και με σκυμμένουσ ώμουσ
Το ξυπνητήρι σου χτυπά μα εσύ δεν είσαι πουθενά
Στριφογυρνάσ στουσ δρόμουσ

Αχ είναι ο κόσμοσ ψεύτικοσ
Σαν μιασ βιτρίνασ τζάμι
Βλέπεισ για λίγο να περνάσ
Μα κι η ματιά χαράμι

Τα όνειρα μπαζώσανε στο κάρο τα φορτώσανε
Για τουσ σκουπιδοτόπουσ
Σβήσαν τα φώτα ξαφνικά εσύ δεν πασ για τη δουλειά
Και κλαισ για τουσ ανθρώπουσ

Ασ είναι ο κόσμοσ ψεύτικοσ
Όπωσ τα παραμύθια
Φτάνει που το δικό σου αχ
Είναι η μόνη αλήθεια

Ποιον έρωτα ξαγρύπνησεσ και ποιο κορμάκι φίλησεσ
Τι θεσ και τι ελπίζεισ
Εσύ έχεισ μόνο μια σκιά που ούτε κι αυτή σ' ακολουθά
Δύσκολα καθαρίζεισ

Αν είναι ο κόσμοσ ψεύτικοσ
Δίχωσ καμιά ελπίδα
Είναι κι ο χάροσ ψεύτικοσ
Η κάθε αλυσίδα