Θ’ αντέξω

Ρίχνω τα όνειρά μου στο συρτάρι
Πλένω το πρόσωπο να φύγει η ζάλη
Στρίβω το πόμολο κι ανοίγω βήμα
Σάββατο βράδυ

Γύρω μου πρόσωπα που 'χουν πετρώσει
Τα μάτια σου θυμάμαι και ματώνω
Να με κοιτάζουν και να δραπετεύουν
Μέσα στο χρόνο

Κι αυτή η πατρίδα είναι σαν τισ άλλεσ
Μια σκουριασμένη κι άδεια μπαταρία
Κι αυτοί που κάνουν ζόρικα κουμάντα
Μια συμμορία

Αχ ποιητέσ κρυμμένοι στα σκοτάδια
Φοβάμαι τη φθορά σασ να διαλέξω
Ηλεκτροσόκ γεμίζουν τα όνειρά μου
Πρέπει πρέπει ν' αντέξω
Ηλεκτροσόκ γεμίζουν τα όνειρά μου
Πρέπει πρέπει ν' αντέξω
Πρέπει ν' αντέξω