Τα ποντίκια

Το καράβι όταν μπάζει
Τουσ καπεταναίουσ ρώτα
Πριν αρχίσει να βουλιάζει
Τα ποντίκια φεύγουν πρώτα

Σε μια βάρκα να τρυπώσουν
Σε μία τρύπα να κρυφτούνε
Το τομάρι τουσ να σώσουν
Κι ασ τουσ άλλουσ να πνιγούνε

Εδώ το σύμπαν καταρρέει
Κι εμείσ το παίζουμε ωραίοι
Του καραβιού οι αρουραίοι

Με καράβι που βουλιάζει
Και με ποντικούσ γεμάτο
Η ελλάδα τώρα μοιάζει
Κι όλο πάει για τον πάτο

Έτσι μου 'πε τισ προάλλεσ
Ένασ ποντικόσ δυο μέτρα
Που κατέβαινε τισ σκάλεσ
Γαντζωμένοσ σε μία πέτρα

Εδώ το σύμπαν καταρρέει
Κι εμείσ το παίζουμε ωραίοι
Του καραβιού οι αρουραίοι