Onkwetsbaarheid Is Eenzaamheid
Wat is er de laatste jaren toch met mij gebeurd?
Ik heb harten verscheurd maar nooit getreurd of gezeurd
ik was afgesloten, zelfs ongeïnterresseerd
met een houding van "Het gaat toch wel een keer verkeerd"
en inderdaad, vroeg of laat was het altijd raak
maar het deed me niets, het was slechts vermaak
ik kon praten, ik kon lachen, ik kon neuken, ik kon kussen
maar altjd zat mijn zelfbescherming er tussen
geen condoom, maar een hinderlijke, innerlijke muur
als bescherming tegen het kwetsen en puur.
de angst om voluit te gaan, echt bang
een dwang van geforceerde gedachtengang
ik hoorde wel het "hou van jou en blijf je trouw"
maar ik dacht bij mezelf: "Ach mens, kom nou!"
Want echte liefde was iets voor zoete dromen,
dus ik wachtte tevergeefs of het ooit zou komen.
maar nu is het voluit of onderuit!
want onkwetsbaarheid is eenzaamheid
er is lef voor nodig om voluit te gaan
je neemt het risico verlaten in de kou te staan
het blijft een gok want het gaat wel of niet verkeerd
maar je bereikt niets als je niets investeert
er is altijd wel iemand die de moeite waard is
en ik wil het laten weten voor het weer te laat is
jaren was ik gesloten, nu ga ik open
en m'n leven is nog nooit zo relaxed verlopen!
ik heb altijd maar getwijfeld verliefd of niet?
is dit de ware of weer de zoveelste griet?
en ik wou dat ik een keertje enthousiast kon zijn
en ook bij een verrassing echt een keer verrast kon zijn
maar ik was altijd te schichtig en te voorzichtig
nooit te opzichtig en ondoorzichtig
door tegenslagen bijna de hoop verloren
zocht ik liefde als een junk die een hit moet scoren
net toen ik ging geloven dat je het moest kopen
en niet hopen, toen gingen mijn ogen open
het begon zoals gewoonlijk door aantrekkingskracht
maar wat ik later dacht had ik toen nooit verwacht
eerst was het "niet verliefd is niet getreurd"
maar voor ik het besefde was alles al gebeurd
en nou gaat het me niet meer om mezelf of om m'n poen
want toen was toen, en dit keer zal ik m'n best doen!
maar nu is het voluit of onderuit!
want onkwetsbaarheid is eenzaamheid
er is lef voor nodig om voluit te gaan
je neemt het risico verlaten in de kou te staan
het blijft een gok want het gaat wel of niet verkeerd
maar je bereikt niets als je niets investeerd
er is altijd wel iemand die de moeite waard is
en ik wil het laten weten voor het weer te laat is
jaren was ik gesloten, nu ga ik open
en m'n leven is nog nooit zo relaxed verlopen!
en wat mij betreft mag het zo blijven...
en ik heb niemand nodig om sterk te staan
ik heb de discipline zelf aan het werk te gaan
ik hoef met niemand aan te pappen om mezelf te snappen
en al m'n problemen kan ik zelf opkanppen
nee, ik heb niemand nodig om door te gaan
ik heb de kracht om me zelf er door te slaan
maar ik besef nu later deze eenzame strijd
want ontkwetsbaarheid is eenzaamheid!
eenzaamheid