Ο μοναχογιός

Μια μάνα είχε ένα λεβέντη
Που τησ τον πήρε η ξενιτιά
Ποτέ στα νιάτα τησ δεν είχε κλάψει
Μα κλαίει τώρα στα γηρατειά

Όλη η ζωή τησ κι όλο τησ το βιοσ
Είναι ο λεβέντησ ο μοναχογιόσ

Ο γιοσ τήσ γράφει ο γιοσ τησ στέλνει
Κάθε εβδομάδα επιταγή
Αλλά τα πλούτη τι να τα κάνει
Που είναι ρημάδι μέσα στη γη

Όλη η ζωή τησ κι όλο τησ το βιοσ
Είναι ο λεβέντησ ο μοναχογιόσ

Παιδί μου έλα και ασ πεθάνω
Η δόλια η μάνα παραμιλεί
Στην αγκαλιά σου να ξεψυχήσω
Με ένα δάκρυ κι ένα φιλί

Όλη η ζωή τησ κι όλο τησ το βιοσ
Είναι ο λεβέντησ ο μοναχογιόσ