Η χαρά

Γυρνώ στο σπίτι και οι δρόμοι είναι γεμάτοι
Κορνάρουν όλοι γίνεται χαμόσ
Όμορφη μέρα ο ήλιοσ πάνω καίει
Στην αθήνα όμωσ κρύβεται το φωσ

Φτάνω επιτέλουσ μα δε βρίσκω να παρκάρω
Ο χώροσ που έμεινε για μένα στενόσ
Θα το αφήσω μεσ στη μέση και θα φύγω
Κι ασ το σηκώσει του δήμου ο γερανόσ

Την πόρτα ανοίγω και πάω να ξαπλώσω
Το άγχοσ κρεμάω στη βεράντα βιαστικά
Μα σαν κοιτώ το κομοδίνο μου θυμάμαι
Ότι δε πλήρωσα δεη και ευδαπ

Αυτοί τα κόψαν και τα δύο χωρίσ οίκτο
Και το μυαλό μου έτσι κόπηκε στα δυο
Σηκώθηκα κι έτρεξα γρήγορα κοντά σου
Πριν πάθω στα 30 καρδιακό

Τη χαρά που παίρνω όταν σ' αγκαλιάζω
Δεν την αλλάζω δεν την αλλάζω
Τη χαρά που παίρνω όταν σ' αγκαλιάζω
Δεν την αλλάζω δεν την αλλάζω

Αναρωτιέμαι τι θα μείνει για το μέλλον
Κανείσ δε σέβεται τον άλλον πια
Το χρήμα είναι ο θεόσ κι η σωτηρία
Αυτό να πεισ στη λειτουργία του παπά

Ψέμα στο ψέμα χτίσαμε χίλιουσ μύθουσ
Γι' αυτό πληρώνουμε το τίμημα ακριβά
Σε μία πόλη που αφανίσανε το ήθοσ
Τα λίγα λόγια που μου μείνανε είναι αυτά