Ιούλιος πορθητής

Φοράει νύχτα στα μαλλιά του φεγγαριού την άλω
Να γίνει η αγάπη διάφανη γυναίκα ποθητή
Από το κάστρο τησ ωριάσ στέλνει στερνό σινιάλο
Και περιμένει τρέμοντασ ιούλιο πορθητή

Με τησ φωτιάσ τα άλογα ο ήλιοσ ταξιδεύει
Σε πάει όνειρο χρυσό στουσ δρόμουσ τ' ουρανού
Και μια ψυχή που καίγεται τον άνεμο αγναντεύει
Και χάνεται στα σύννεφα τσιγάρου πρωινού

Ένα τσαμπάκι μέλισσεσ και λιάτικο σταφύλι
Είναι του μήνα καίσαρα το βιοσ το αληθινό
Κι ο ποιητήσ που έψαχνε θαλασσινό τριφύλλι
Έγινε άσπρο ανέσπερο και φωσ εωθινό