ฉันขอโทษในทุกอย่าง

เราเดินสวนกันแต่ละวัน
เราได้พบกันแต่ละที
สิ่งเดียวที่ยากที่สุด
คือการมองเห็นกันว่าอีกคน
มีตัวตน

เราไม่พูดจาไม่ทักทาย
ไม่เคยจะถามในทุกวันสุขสบาย
หรือมีบางสิ่งที่รบกวนหัวใจ
เห็นกันเป็นควันที่ระคายตา

ใช่เธอหรือเปล่า
ที่ทำร้ายกัน
ใช่เธอหรือเปล่า
สงสัยอยู่อย่างนั้น

นานจนนับวันยิ่งวุ่นวาย
ก่อเกิดจนกลายเป็นสงครามเย็นหัวใจ
ทำร้ายความรู้สึก
กันและกัน
จนถึงวันที่กำแพงหาย

ไม่เหลือใครสักคน
นอกจากตัวฉัน
อยากกลับไปหาเธอสักที
เพื่อจะบอกกัน

อยากบอกว่าฉันนั้นรักเธอเท่าไร
บอกว่าฉันคิดถึงเธอแทบตาย
แต่วันนี้ไม่รู้เธออยู่ตรงไหน
ฉันขอโทษทุกทุกอย่าง

จำมันก็ทำได้แค่คิดผิดตรงที่
ทำไมฉันทำให้ชีวิต
บิดไปจากง่ายที่สุด
ต้องพังจนวกวนอยากตะโกน
แม้ว่ามันสาย

ไม่เหลือใครสักคน
ที่จะฟังฉัน
อยากกลับไปหาเธอสักที
แม้แค่ในฝัน

อยากบอกว่าฉันนั้นรักเธอเท่าไร
บอกว่าฉันคิดถึงเธอแทบตาย
แต่วันนี้ไม่รู้เธออยู่ตรงไหน
ฉันขอโทษทุกทุกอย่าง

ถ้าวันนั้นฉันกล้าจะละอาย
ในวันนี้ทุกเรื่องที่มันเลวร้าย
คงไม่ทำให้อีกคนต้องไกล
ถ้าฉันกล้าจะกอด
ถ้าฉันกล้าจะบอก
ถ้าฉันไม่มัวหลอกตัวเอง
ว่าเธอคงเกลียดฉัน

อยากบอกว่าฉันนั้นรักเธอเท่าไร
บอกว่าฉันคิดถึงเธอแทบตาย
แต่วันนี้ไม่รู้เธออยู่ตรงไหน
ฉันขอโทษทุกทุกอย่าง

ถ้าวันนั้นฉันกล้าจะละอาย (ฉันละอาย)
ในวันนี้ทุกเรื่องที่มันเลวร้าย (ที่มันเลวร้าย)
คงไม่ทำให้อีกคนต้องไกล (ต้องไกล โอ้)

ถ้าฉันกล้าจะกอด
ถ้าฉันกล้าจะบอก
ถ้าฉันไม่มัวหลอกตัวเอง
ว่าเธอคงเกลียดฉัน
ทั้งที่มันไม่จริง