วันศุกร์
เช้าแล้วมองดูนาฬิกาปลุก
เที่ยงแล้วฉันก็ยังไม่ยอมลุก
นั่งรอเวลาจนถึงวันศุกร์
ที่นัดเจอเธอเอาไว้เมื่อวันพุธ
ไม่เข้าใจ (อื้อ)
ไม่รู้เลยด้วยเหตุผลอย่างไร
เวลาผ่านไปช้า
ไม่นึกเลยเมื่อฉันได้อยู่กับเธอ
อยู่กับเธอ โว้ว
เพราะอะไร
พบกับเธอแล้วมันช่างเร็ว
จนเกือบลืมหายใจ
เวลามันดูช่างน้อยเกินไปแล้ว
เพราะอะไร
แค่ได้มองหน้าเพียงสบตา
พาให้ฉันนั้นลอย
จะใช้เวลาที่น้อยให้ไปกับเธอ
พรุ่งนี้พบเธอคงได้ชื่นใจ
ได้มีความสุขมากกว่าวันไหน
ไม่เข้าใจ (ฮื้อ)
ไม่รู้เลยด้วยเหตุผลอย่างไร
เวลาผ่านไปช้า (ฮื้อ)
ไม่นึกเลยเมื่อฉันได้อยู่กับเธอ
อยู่กับเธอ โว้ว
เพราะอะไร
พบกับเธอแล้วมันช่างเร็ว
จนเกือบลืมหายใจ
เวลามันดูช่างน้อยเกินไปแล้ว
เพราะอะไร
แค่ได้มองหน้าเพียงสบตา
พาให้ฉันนั้นลอย
จะใช้เวลาที่น้อยให้ไปกับเธอ
เพราะอะไร
พบกับเธอแล้วมันช่างเร็ว
จนเกือบลืมหายใจ
เวลามันดูช่างน้อยเกินไปแล้ว
เพราะอะไร
แค่ได้มองหน้าได้พบสบตา
พาให้ฉันนั้นลอย
จะใช้เวลาที่น้อยให้ไปกับเธอ