Γυάλινη

Αργεί το βήμα να ανεβεί
Αν έχει γύρω του βροχή
Κι αν είν' η σκάλα από γυαλί
Φτιαγμένη

Γιατί αν σπάσει το γυαλί
Πάνω του θρύψαλα μπορεί
Αυτόσ που έζησε για χρόνια στη κορφή
Να δένει

Το γυάλινο τησ σκάλασ
Σαν το γυάλινο τησ γυάλασ δε κρατά
Ραγίζει κι όταν σπάσει
Η άκρη του μοιράζει
Τη χαρά

Μα αν είναι πέτρα το φιλί
Όσο μου μένει απ' το γυαλί θα το διαλύσω
Με του γυαλιού μου τη ρωγμή
Ό, τι νικά πάνω στη γη να το νικήσω

Αργεί το φωσ να 'ρθει κοντά
Αν έχει σύννεφα μπροστά
Και αν είναι ο ήλιοσ στο ταβάνι από γυαλί
Φτιαγμένοσ

Γιατί αν σπάσει το γυαλί
Όποιοσ να φύγει δεν μπορεί
Μπορεί στα θρύψαλα να μείνει μια ζωή
Κρυμμένοσ

Το γυάλινο εκείνου
Που στην άκρη ζει του ήλιου δε κρατά
Ραγίζει και όταν σπάσει
Η άκρη του μοιράζει
Τη χαρά