Δεν θα έρθω ποτέ στη δική της τη θέση

Δεν θα έρθω ποτέ στη δική τησ τη θέση
Να ζητάω ευθύνεσ απ' τον πρώτο δεσμό
Αλλά ίσωσ κι εκείνη να ‘χε τόσο πονέσει
Όπωσ τώρα πονάω από σένα κι εγώ

Μοιραία λοιπόν να ‘σαι ο άντρασ εκείνοσ
Π' αγαπιέται μονάχα μέσα απ' το παρελθόν
Μοιραία λοιπόν η δική σου η αγάπη
Να μην έχει παρόν

Δε θα ρίξω ποτέ μεσ στισ φλόγεσ του πάθουσ
Τισ καλέσ αναμνήσεισ απ' τον πρώτο δεσμό
Αλλά ίσωσ κι εκείνη στα πλοκάμια του λάθουσ
Να ‘χε πέσει μοιραία όπωσ τώρα κι εγώ

Μοιραία λοιπόν να ‘σαι ο άντρασ εκείνοσ
Π' αγαπιέται μονάχα μέσα απ' το παρελθόν
Μοιραία λοιπόν η δική σου η αγάπη
Να μην έχει παρόν