Çaresiz Satırlar
Hergün geberen onca sübyana rağmen mi güzeL?
Verdiğim nefesLer tükenmeden anLatayım
Her nağmeme kazınır tadım kaLmadı adım
Yazmasın tarihte kan dolu sayfalar
Rutubetten kokmasın galipte mağlupta zararda
Biş gün gelirde susarsam eğer anla öLmüşümdür
Meğer gülmüşümdür
Tabutum yerin dibinde bin düşündür
42inde kan yağmur ferimdesilmişimdir
Gerimde gözü yaşLı kim kaLır benimLe?
Kabusumu tatmadı kimse yatmadı gecemde
DikenLi teLLerimLe sardığım hecemde
Ellerimle vardığım tepem yeryüzünden100
Işık yılı derinde
MaaLesef haLa insanım diyemem kendime
Ben kime kuL oldum ki suLhu bozuk
Güldü geçtiAnnem ağlamaz
İnsanın çözemedim ölüm yine
Ellerinde kabza savaş ve kan kokan 2005 sene
Çaresiz onca satır üzerine nafilene
Kadar mürekkep akıtır
Bu Şer be Şer dölü yeşermeyen çöLü
Vermeyen meyveyi açmayan gülü
Heer erişemediğim barış uğruna
Her nağmemÇaresiz
Beyin mezarlığında tek zebani
Hain affı istemem
Ölümse her gecem gülümse çare yok cariyem
Bari yense korku sorgulandı canlı
Öldü kanlı barış hubbesinde
Kutbesinde gördüm caminin çalıntı katilim
Kalındı failim salındı
CahiLim kabuL de ettim hergünüm yetim
Betimle sen bu afetin her anında
İçimdeki sefaletin izleri kefaletin
Ben uygar çektiğim çilenin ortasında kalmış
Bir köleyim varsın öleyim ne farkeder?
Çaresiz onca satır üzerine nafilene
Kadar mürekkep akıtır
Bu Şer be Şer dölü yeşermeyen çöLü
Vermeyen meyveyi açmayan gülü
Heer erişemediğim barış uğruna
Her nağmemÇaresiz