ผ่านมาผ่านไป

หยุดร้องไห้เถิดที่รัก
หยุดพักใจเสียบ้าง
อย่าคิดให้มันมากนัก
วุ่นรักก็ทำให้ว่าง

คนเราก็เป็นอย่างนี้
มีเลวมีดีคละเคล้ากันไป
ปล่อยวางเสียบ้างได้ใหม
ไม่งั้นใจของเราจะเจ็บปวด

ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไป
ดั่งสายน้ำที่ไม่ไหลกลับ
ตะวันเช้าเมื่อขึ้นพอเย็นก็ดับ
ลาลับอยู่ตรงขอบฟ้า

ใจคนอันแค่เท่านี้
ทำไมวุ่นวายเหลือเกิน
เรื่องรักทำใจให้เขิน
ไม่อยากเดินไม่อยากฝันถึงวันข้างหน้า

ดา ดาด้าดา

ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไป
ดั่งสายน้ำที่ไม่ไหลกลับ
ตะวันเช้าเมื่อขึ้นพอเย็นก็ดับ
ลาลับอยู่ตรงขอบฟ้า

ใจคนอันแค่เท่านี้
ทำไมวุ่นวายเหลือเกิน
เรื่องรักทำใจให้เขิน
ไม่อยากเดินไม่อยากฝันถึงวันข้างหน้า

ไม่อยากเดินไม่อยากฝันถึงวันข้างหน้า