เหงา

ยังคงวนเวียนใจวนเวียนอยู่กับสายลม
ยังคงขื่นขมยังต้องทนเดินพร้อมความเหงา
ใจยังคงลอยใจมันลอยให้ใครสักคน
ยังคงต้องทนใจต้องทนเดินพร้อมความเหงา
ดวงตาปิดลงเมื่อใด

หัวใจก็ร้องว่า
รอใครสักคนที่จะบอกว่ารักฉันจนแทบขาดใจ
รอใครสักคนที่จะโอบกอดตัวฉันจนไม่ยอมให้ทิ้งไป
รอใครสักคนที่จะทำให้ความเหงาและอ้างว้างนั้นหายไป
รอใครสักคนแต่ได้เพียงแค่ฝัน
และตัวฉันก็ได้เพียงเหงาและอ้างว้างต่อไปก็แค่นั้น

ยังมีอีกไหมใครคนใดที่พอเข้าใจ
ยังคงสดใสดูสดใสแต่ใจสับสน
ใจมันคงลอยใจมันลอยให้ใครสักคน
ยังคงเป็นคนยังคงดิ้นรนไปพร้อมความเหงา

ดวงตาปิดลงเมื่อใด
หัวใจก็ร้องว่า
รอใครสักคนที่จะบอกว่ารักฉันจนแทบขาดใจ
รอใครสักคนที่จะโอบกอดตัวฉันจนไม่ยอมให้ทิ้งไป
รอใครสักคนที่จะทำให้ความเหงาและอ้างว้างนั้นหายไป
รอใครสักคนแต่ได้เพียงแค่ฝัน
และตัวฉันก็ได้เพียงเหงาและอ้างว้างต่อไป
ได้เพียงเหงาและเคว้งคว้างข้างในก็แค่นั้น

หัวใจก็ร้องว่า
รอใครสักคนที่จะบอกว่ารักฉันจนแทบขาดใจ
รอใครสักคนที่จะโอบกอดตัวฉันจนไม่ยอมให้ทิ้งไป
รอใครสักคนที่จะทำให้ความเหงาและอ้างว้างนั้นหายไป
รอใครสักคนแต่ได้เพียงแค่ฝันและตัวฉัน