I... inni

Dziwnie to życie nasze leci
Że są ci pierwsi i ci trzeci
Często ci czwarci czy też dalsi
Nie są mniej warci nie mniej warci
Lecz tak już bywa gdzie są inni
Że są ci pierwsi i ci inni
Że są ci pierwsi że są ci pierwsi
Że są ci pierwsi i ci inni

W teatrze role gdy rozdają
Jeden gra dużo drugi mało
Piszą w gazetach recenzenci
Że A to geniusz grał z przejęciem
Że Nina ma tragiczne oczy
Lub że Ten K. ma głos uroczy
Słowem aktorzy nie są winni
Gdy o nich pisze się I inni

W małżeństwie też jest jak w teatrze
Grywa się role dobre słabsze
Sąsiadka szepce do sąsiada
Że dobry mąż to dziś przesada
Najchętniej plotą o tem wciąż
Ile kochanek ma czyjś mąż
Słowem i żony nie są winne
Że choć są pierwsze są i inne

Po wszystkim bywa też podobnie
Są śmierci wielkie i są drobne
O jednych piszą olaboga
Długie tyrady w nekrologach
A przecież tam na tamtym brzegu
Wszyscy są równi jak w szeregu
Słowem tam wszyscy są niewinni
I nie ma pierwszych i nie ma pierwszych
I nie ma pierwszych wszyscy są inni