Το τραγούδι του Μοριά [1949]

Ένα τραγούδι θα σασ πω για τον λεβέντη
Τον ασπρομάλλη μου το γέρο τον μοριά
Και βάλτε αδέρφια μου για να στηθεί το γλέντι
Τριπολιτσιώτικο κρασί και ψησταριά

Στήσε χορό ξενιτεμένε μοραϊτη
Απόψε ασ παίξουνε λαγούτα και βιολιά
Και πεσ πωσ γύρισεσ στο πατρικό σου σπίτι
Και πωσ σε πήρανε οι γέροι σου αγκαλιά

Γεια και χαρά σασ μοραϊτεσ αδερφοί
Και σεισ κοπέλεσ γεια σασ
Τη λευτεριά η ελλάδα μασ
Χρωστάει στη λεβεντιά σασ

Τώρα που αίμα αδερφικό το χώμα ιδρώνει
Κι η ελλάδα πνίγει την ελλάδα στα βουνά
Έβγα απ' τον τάφο θοδωρή κολοκοτρώνη
Κι αδέρφια κάνε όλουσ τουσ έλληνεσ ξανά

Τα όμορφα χρόνια τα παλιά να ξαναζήσουν
Και στου ταϋγετου την πιο ψηλή κορφή
Των πρόγονών μασ οι σκιέσ χορό να στήσουν
Και να τουσ λέει τ' αγέρι ετούτη τη στροφή

Γεια και χαρά σασ μοραϊτεσ αδερφοί
Και σεισ κοπέλεσ γεια σασ
Τη λευτεριά η ελλάδα μασ
Χρωστάει στη λεβεντιά σασ

Γεια και χαρά σασ μοραϊτεσ αδερφοί
Που η μάνα αν δεν σασ γέννα
Ούτ' άγια λαύρα θα 'χαμε ούτε εικοσιένα