Erotes

Έρωτεσ που μιλούν στ' αφτί αυτοί γνωρίζουν μόνο
Πωσ ψίθυρο τον ψίθυρο η αγάπη χτίζεται
Τισ ρίζεσ του μισού καημού μου ξεριζώνω
Γιατί με δάκρυ το φιλί μου δεν ξορκίζεται

Έρωτεσ που ακούν καλά βήμα απ' το πρωτοβρόχι
Έχουν στα μάτια το θεό κι ανθρώπουσ δε φοβούνται
Μόνο αγκαλιάζουν τη βροχή και τησ φωτιάσ τη φλόγα
Και με το σώμα ανάλαφρο κάθε βραδιά κοιμούνται

Έρωτεσ που ξυπνούν νωρίσ πριν να χαράξει η μέρα
Βλέπουν απ' όλουσ πιο καλά σκοτάδι δεν αρκούνται
Βλέπουν των άστρων τη δεντριά κι ακόμα παραπέρα
Στην επιφάνεια μιασ κλωστήσ τρέχουν και δε φοβούνται