An Erhosoun

Εγώ με φίλουσ έξω πια δε βγαίνω
Τα βράδια πίνω μόνοσ και πεθαίνω
Στο άδειο μου δωμάτιο γυρίζω
Στη σκέψη πωσ θα έρχεσαι ελπίζω

Αν ερχόσουν κοντά μου όλα θα άλλαζαν
Αν τα δυο σου τα χέρια μ' αγκάλιαζαν
Μόνο τότε θα ζούσα αγάπη μου
Θα ‘χεσ δώσει ένα τέλοσ στο δάκρυ μου

Δε θέλω άλλον άνθρωπο να βλέπω
Το νιώθω τη ζωή μου καταστρέφω
Με διέλυσαν τα αλκοόλ και οι καταχρήσεισ
Έλα για λίγο στη ζωή μου να τα σβήσεισ