Δεν ήταν από σύννεφο

Δεν ήταν από σύννεφο δεν ήταν από λύπη
Δεν ήταν από δάκρυα εκείνη που αγαπώ
Μα έφυγε σαν σύννεφο και ρήμαξαν οι κήποι
Και η ζωή μου πνίγηκε μεσ στ' αναφιλητό

Ανθρώποι που την είδανε τη βρήκαν πικραμένη
Νανούριζαν τα μάτια τησ ένα καημό βαθύ
Κι εγώ την είχα εικόνισμα την είχα χαϊδεμένη
Και την καρδούλα μου έστρωνα για ν' αποκοιμηθεί

Του δειλινού γαρούφαλλο τησ μοναξιάσ μου φίλε
Κορίτσι μου τησ άνοιξησ τι γλυκανασαιμιά
Τα βογγητά μου άκουσε κι ένα σημάδι στείλε
Να φορτωθώ τον πόνο σου κι όλη την ερημιά