Ο καθρέφτης

Ήσουν αθώα βρε καρδιά
Σαν τα εξάχρονα παιδιά
Κι έτσι γελάστηκεσ
Στο θέατρο τησ ζήσησ

Πίστεψεσ λόγια τρυφερά
Και πρόσωπα φανταχτερά
Γι αυτό και βιάστηκεσ πολύ
Να αγαπήσεισ

Σαν τον ήλιο στον καθρέφτη
Είν' ο κόσμοσ δυστυχώσ
Μασ θαμπώνει μα δεν έχει
Ζεστασιά αυτό το φωσ

Καρδιά μου πίστεψεσ πολύ
Στα δάκρυα και στο φιλί
Στισ υποσχέσεισ
Στισ βαθιέσ τισ υποκλίσεισ

Μα τώρα το ‘μαθεσ καρδιά
Πωσ όλα είναι μια μπογιά
Που βάζει ο κόσμοσ
Ώσπου να τον αγαπήσεισ

Σαν τον ήλιο στον καθρέφτη
Είν' ο κόσμοσ δυστυχώσ
Μασ θαμπώνει μα δεν έχει
Ζεστασιά αυτό το φωσ