Σεργιάνι βγαίναμε

Σεργιάνι βγαίναμε τισ νύχτεσ στο φεγγάρι
Κι ώσπου να φτάσει η αυγή
Αυτόσ ο έρωτασ το νου μασ είχε πάρει
Και δε γυρίζαμε στη γη

Τώρα χωρίσαμε γίναμε δυο ξένοι
Μα ό,τι ζήσαμε είν' αυτό που μένει

Ήταν τα μάτια σου σαν φωσ τα καλοκαίρια
Είχαν το χρώμα μιασ γιορτήσ
Ήταν ο έρωτασ μια σκάλα για τ' αστέρια
Με τα φιλιά μου ν' ανεβείσ

Τώρα χωρίσαμε γίναμε δυο ξένοι
Μα ό,τι ζήσαμε είν' αυτό που μένει