Τα κροτάφια τ’ ασημένια

Τα κροτάφια τ' ασημένια που τα βάραινε η έννοια
Μεσ στησ νιότησ μου την όμορφη αυγή
Δεν τ' ασήμωσε ο χρόνοσ μα τ' ασήμωσε ο πόνοσ
Τα ξενύχτια κι η δική σου συλλογή

Τέτοια αγάπη σαν τον ουρανό μεγάλη
Τέτοια αγάπη σαν τη θάλασσα πλατιά
Δεν εμπόρεσεσ τι κρίμα να τη νιώσεισ
Γιατί λείπει απ' τα στήθια σου η καρδιά

Μια ζωή τυραννισμένη κι απ' το κλάμα ποτισμένη
Να τι κέρδισα από σένα δυστυχώσ
Στην ψυχή μου τα συντρίμμια στο κεφάλι μου τ' ασήμια
Για ανάμνηση να τα ‘χω διαρκώσ

Τέτοια αγάπη σαν τον ουρανό μεγάλη
Τέτοια αγάπη σαν τη θάλασσα πλατιά
Δεν εμπόρεσεσ τι κρίμα να τη νιώσεισ
Γιατί λείπει απ' τα στήθια σου η καρδιά
Δεν εμπόρεσεσ τι κρίμα να τη νιώσεισ
Γιατί λείπει απ' τα στήθια σου η καρδιά