Το ποντίκι [Live]

Η σιωπή αναρριχάται
Το ποντίκι που βρυχάται
Μένει μόνο του
Και κοιτάει τον εαυτό του
Για τυρί τ' αφεντικό του
Τρώει τον χρόνο του

Κι απ' του έρωτα την τρύπα
Βγαίνει κάθε βράδυ σκνίπα
Κι αφουγκράζεται
Τη βουή του κόσμου τούτου
Το ποιον του διπλανού του
Και κουράζεται

Αχ ποντίκι μου καημένο
Μοναχό παρατημένο
Δείγμα σπάνιο
Του πολιτισμού του τέωσ
Έρχεσαι εβδομαδιαίωσ
Σα ζιζάνιο

Και μου λεσ να σ' αγαπήσω
Που να πάω και τι να αφήσω
Πόσα άραγε
Σα κι εσένα ποντικάκια
Μεσ στου κόσμου τα σοκάκια
Ποια πενιά
Μεσ στη τόση μοναξιά
Θα τουσ τη βάραγε

Μίκυ μίκυ
Στα κομπιούτερ είμαι φρίκη
Έλα τώρα για τη νίκη
Κλασικέ μου ντεμοντέ

Μάου μάου
Σασ μιλά ο μίκυ μάου
Ο γατόπαρδοσ ζημιάου
Δε θα πάψει να λυσσά
Φιλαράκι
Με μια στάλα ουισκάκι
Τα ποντίκια σαν κι εμένα
Τα κουμπιούτερ τα μασά

Η σιωπή αναρριχάται
Και ο άνθρωποσ φοβάται
Την αγάπη του
Μπλέκει τα σωστά με σάπια
Πεντοχίλιαρα και χάπια
Στο ντουλάπι του

Κι όταν ακουστεί το νιάου
Οι γενιέσ ξεκατινιάου
Κι αγοράζονται
Τα καλύτερά μασ χρόνια
Με τα ρέστα από τα ψώνια
Και γενιέσ του μίκι μάουσ
Λογαριάζονται

Η σιωπή αναρριχάται
Και ο άνθρωποσ φοβάται
Το ποντίκι του
Το ποντίκι το δικό του
Τον κακό τον εαυτό του
Το μανίκι του

Κι ό,τι και να πεισ με μάουσ
Στα σχοινιά σαν μίκι μάουσ
Στο περίπτερο
Τησ καρδιάσ μασ το ταξίδι
Να το σώσουμε στη μνήμη
Τσαμπουκά
Τσαμπουκά για το καλύτερο