Η Αθήνα

Η αθήνα η αθήνα είναι η πόλη που εγώ γεννήθηκα
Στα πατήσια στην κυψέλη με τουσ πρώτουσ φόβουσ μου μετρήθηκα
Τα σχολεία στην αθήνα είναι γκρίζα προκάτ τα κτίρια
Δεκατοπέμπτο στη ρηνείασ είδα εκεί τα πρώτα μου μυστήρια
Είδα εκεί ένα κορίτσι να κλαίει έμοιαζε στην αθήνα μου
Που όσο μ' αγαπά τόσο εγώ την πονώ

Κάποιοι δρόμοι στην αθήνα έχουν τρανά έχουν σπουδαία ονόματα
Έχουν αμάξια πολλά αμάξια ναι θυμίζουν χαρακώματα
Κι όλοι τρέχουν να προφτάσουν τισ μικρέσ τουσ τισ ζωέσ τουσ να χορτάσουν
Μετανάστεσ και δυνάστεσ όλοι κάτω απ' τον ίδιο βρωμικο ουρανό
Στα φανάρια τα παιδιά με κοιτάζουν πωσ μοιάζουν στην αθήνα μου
Που όλο την πονώ κι όλο αυτή μου γελά

Αθήνα κέντρο ήσουν του κόσμου φτωχή μου αθήνα επαρχιώτισσα
Πόσεσ φορέσ πόσεσ φορέσ να φύγω σ' ένα έρημο σταθμό θυμάμαι ρώτησα
Κι όλο λέω πωσ θα φύγω μακριά τησ μακριά απ' την αθήνα μου
Μα όλο χάνομαι κι όλο αυτή με ζητά

Η αθήνα η αθήνα είναι η πόλη που εγώ αναστήθηκα
Αθήνα η νύχτα αθήνα τα φώτα που έσβησαν