Xespasa

Ο καπνόσ να δραπετεύει από το χέρι μου
Και οι άνθρωποι να γίνονται αράχνεσ
Μοναξιά σ 'ένα κρεβάτι που κοιμήθηκα
Η αγάπη όταν μου γύρισε τισ πλάτεσ

Έτσι βλέπω τισ ψυχέσ τα ξημερώματα
Ν 'ανεμίζουν τον μανδύα τησ ρουτίνασ
Χρόνια ζούσα σε παράνομα κυκλώματα
Και ζαλίζομαι στη γεύση τησ αθήνασ

Ξέσπασα
Άνθρωποσ είμαι δεν αντέχω άλλο κι έσπασα
Ξέσπασα
Άνθρωποσ είμαι δεν αντέχω άλλο κι έσπασα
Μόνο τ 'αγάλματα δεν έχουνε ψυχή
Κι ωσ τα χαράματα τα δέρνει η βροχή
Ξέσπασα
Άνθρωποσ είμαι δεν αντέχω άλλο

Γίναν άστρα κάποια λόγια που λογάριασα
Και σε θύελλεσ χάθηκαν κάποιο βράδυ
Με πλησίασε του κόσμου το συναίσθημα
Και μου άνοιξε τα μάτια στο σκοτάδι

Τώρα βλέπω τη ζωή μου σ 'άλλη διάσταση
Στα ερείπια τον ήλιο τησ να ψάχνει
Σκηνικό σε γκρίζο χρώμα η παράσταση
Δεν αντέχω να αντέχω άλλο φτάνει

Ξέσπασα
Άνθρωποσ είμαι δεν αντέχω άλλο κι έσπασα
Ξέσπασα
Άνθρωποσ είμαι δεν αντέχω άλλο κι έσπασα
Μόνο τ 'αγάλματα δεν έχουνε ψυχή
Κι ωσ τα χαράματα τα δέρνει η βροχή
Ξέσπασα
Άνθρωποσ είμαι δεν αντέχω άλλο