Οι Αισθηματίες (I Esthimaties)
Πυθαγόρας (Pythagoras)
Σε άσχημη κατάσταση τον φίλο μου τον βρήκα
Αμίλητος με βλέπει, μα στην καρδιά του μπήκα
Τα χείλη του ήταν κίτρινα, τα μάτια του κομμένα
Και έκλαψα μαζί του, και κείνονε και μένα
Γιατί να είμαστε κι οι δυο αισθηματίες
Γιατί να μπλέκουμε σε παλιοϊστορίες
Αφού στο κόσμο λιγοστές είν' οι κυρίες
Γιατί να είμαστε λοιπόν αισθηματίες
Φίλε, δεν είμαστε άτυχοι, κι αν όλα δεν μου τα πες
Απλούστατα κι οι δυο μας πιστέψαμε σ' αγάπες
Είν' η καρδιά μας ένοχη, και στον γκρεμό μας πάει
Πληγώνεται πονάει, αλλά ξαναγάπαει