Η μάνα του ναύτη
Κάποια μάνα στο κατώφλι
Κάθεται κλαίει τα δειλινά
Έφυγε ο γιοσ τησ που ήταν ναύτησ
Και δε γύρισε ξανά
Οι ψιχάλεσ των ματιών τησ
Τησ βρέχουν τώρα την ποδιά
Βλέπει λεβέντεσ όπωσ ο γιοσ τησ
Και τησ καίγεται η καρδιά
Τέτοιοσ πόνοσ τέτοιο ντέρτι
Ούτε ξεχνιέται ούτε περνά
Και στο κατώφλι του ναύτη η μάνα
Κάθεται κλαίει τα δειλινά