Μάνα φτωχιά και χήρα

Μανούλα μου σαν κεραυνόσ αχ
Σε χτύπησε η μοίρα
Κι έμεινεσ μέσα στον κόσμο αυτό
Έρημη φτωχιά και χήρα

Κι έκανεσ πέτρα το κορμί
Κι ατσάλι την καρδιά σου
Για να κερδίσεισ μανούλα μου ψωμί
Να ζήσεισ τα παιδιά σου

Οι συγγενείσ σε ξέχασαν αχ
Στη μαύρη συμφορά σου
Και μασ μεγάλωσεσ μάνα εσύ
Με το αίμα τησ καρδιάσ σου

Και δε σε λύγισε η δουλειά
Το χιόνι κι ο αγέρασ
Γιατί ήσουν μάνα μανούλα στην καρδιά
Και στη ζωή πατέρασ