Fotia

Δεν είναι η νύχτα που με μεθάει
Ούτε και ο χρόνος που σα σφαίρα γυρνάει
Γύρω από το σώμα σου μόνο
Δεν είναι ο έρωτας που με γελάει
Ούτε η ανάγκη που σαν αίμα κυλάει
Μες τις φλέβες μου και ματώνω

Είναι που καθημερινά
Φεύγουμ' όλο και πιο μακριά
Δεν με αγαπάς αληθινά
Και έχει πια φύγει η

Φωτιά
Μες την καρδιά που μας έκαιγε
Που έλεγες δε θα σβήσει
Φωτιά
Μες την καρδιά που μας έπαιρνε
Σε αστέρια που δεν θα δούμε ποτέ
Αν έμεινε λίγη στάχτη
Καν' την απόψε αγάπη

Δεν είναι η μέρα η δουλειά και ο ρυθμός
Ούτε κι ο κόσμος που είναι τόσο μικρός
Που με κάνει εδώ να παγώνω
Δεν είν' η ζωή που 'χει γίνει αριθμός
Ούτε ο χειμώνας κι ο ψυχρός καιρός
Που τα βράδια τόσο κρυώνω

Είναι που καθημερινά
Δε με φιλάς όπως παλιά
Δε μου μιλάς ειλικρινά
Και έχει πια φύγει η

Φωτιά
Μες την καρδιά που μας έκαιγε
Που έλεγες δε θα σβήσει
Φωτιά
Μες την καρδιά που μας έπαιρνε
Σε αστέρια που δεν θα δούμε ποτέ
Αν έμεινε λίγη στάχτη
Καν' την απόψε αγάπη

Φωτιά
Μες την καρδιά που μας έκαιγε
Που έλεγες δε θα σβήσει
Φωτιά
Μες την καρδιά που μας έπαιρνε
Σε αστέρια που δεν θα δούμε ποτέ
Αν έμεινε λίγη στάχτη
Καν' την απόψε αγάπη