I Dikopi Zoi

Απ' το κακό και τ' άδικο διωγμένο
Κι όπωσ ενήστευεσ τη δίκοπη ζωή
Σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο
Να σ' έχει ο κάτω κόσμοσ ξεγραμμένο
Κι ο πάνω κόσμοσ να 'ναι οι τροχοί
Που σ' έχουν στα στενά κυνηγημένο

Και πήρεσ του καιρού τ' αλφαβητάρι
Και τησ αγάπησ λόγια φυλαχτό
Για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι
Και πήρεσ την ελπίδα και τη χάρη
Ψηλά να πασ να χτίσεισ κιβωτό
Με την ελπίδα μόνο και τη χάρη

Μα πωσ να μην ξεχάσεισ την αυλή σου
Και την παλιά τη γνώμη καθενόσ
Όσουσ κρυφά περπάτησαν μαζί σου
Να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
Και να σαι το πουλί κι ο κυνηγόσ
Στισ μαύρεσ λαγκαδιέσ του παραδείσου

Κρυφά και φανερά σ' ακολουθούνε
Οι συμμορίεσ κι οι βασανιστέσ
Και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε
Μα δεν υπάρχει δρόμοσ να διαβούνε
Γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητέσ
Το χώμα που πατούν να προσκυνούνε