Μοναξιά [Remastered]

Είναι το πυκνό συλλαλητήριο
Που οργανώνει μόνοσ ένασ μόνοσ
Κάπου ένα μαχαίρι είναι που βρέθηκε
Δίχωσ ν' ακουστεί κανένασ φόνοσ

Όπλου είναι βολή χωρίσ αντήχηση
Στη μεγάλην άμμο μιασ σαχάρασ
Πάνω μια χλωμή λειψή πανσέληνοσ
Λιώνει σαν κεράκι τησ δεκάρασ

Είναι μια σημαία που ξεχάστηκε
Στον ιστό μετά τη δύση του ηλίου
Ξέθωρο ένα ράκοσ που φυλάχτηκε
Από εσθήτα περασμένου μεγαλείου

Ερημοσ σταθμόσ το μεσονύχτιο
Υπογείων αστικών σιδηροδρόμων
Πέτρεσ φορτωμένον είναι φέρετρο
Που το πάνε τέσσερισ στον ώμον

Βάρκα είναι στο πέλαγο τ' απέραντο
Μ' ένα σκελετό για κωπηλάτη
Που ήλιοσ κατακόρυφοσ τον στέγνωσε
Και τον λεύκανε τησ θάλασσασ τ' αλάτι

Είναι το πουλί που μόνο ξώμεινε
Μίλια απ' το κυρίαρχο κοπάδι
Πίσω του το φωσ τησ μέρασ σβήνεται
Και μπροστά του πήζει το σκοτάδι