Για την Άννα

Η Άννα ήρθε μ’ ένα τρένο απ’ την κούβα
Η Άννα μέθυσε στα εξάρχεια με το βούδα
Η Άννα που είναι ερωτευμένη με τη νύχτα
Η Άννα πιάστηκε στησ μοναξιάσ τα δίχτυα

Κι όλο καπνίζει κι όλο πίνει
Το ένα ανάβει το άλλο σβήνει
Κλείνει τα μάτια τησ και φεύγει
Και με το ράδιο ταξιδεύει
Ώσπου ο ύπνοσ να την πάρει μακριά

Η Άννα κρύβει μ’ ένα γέλιο την οργή τησ
Η Άννα σβήνει όλουσ τουσ δρόμουσ στο κορμί τησ
Η Άννα που έλεγε ότι όλα είναι εντάξει
Η Άννα που δε βρήκε έρωτα να κάψει