Ο ξεριζωμός

Κατακαημένο αϊβαλί και παινεμένο αϊδίνι
Χαροκαμένο εσκή σεχήρ αρχοντοπούλα σμύρνη

Μαρμαρωμένε βασιλιά τι όνειρο τι παγανιά
Ο τάφοσ σου άδειοσ και σε μια γωνιά
Μια χούφτα λόγια αδιάβαστα χαρτιά
Μαρμαρωμένε βασιλιά τι όνειρο τι παγανιά
Αντί για σε αναστήθηκε η τουρκιά η πόλη πάει
Και η σμύρνη στη φωτιά διπλοχαμένη αγιά σοφιά
Στερνή φωνή στην ερημιά την προύσσα καίνε
Και στο αϊβαλί σταυρόσ αγκάθι ξύδι και χολή

Κλάψτε για το καραχισάρ και για τα μοσχονήσια
Δουλεύει ο χάροσ στα βουρλά κι ο θάνατοσ στην προύσσα

Χαμένη γη και προσφυγιά τα πόδια εδώ αλλού η καρδιά
Κομμάτια μου ψάχνω να βρω να κάνω ρίζεσ να ξανασταθώ
Και να φωνάξω με φωνή που να ματώσουν οι ουρανοί
Όλοι μασ σφάζαν και μασ πνίγανε μαζί
Εγγλέζοι γάλλοι κι αμερικανοί

Από πού παν στο κασαμπά στην πάρσα και στ' αξάρι
Δεν πάνε πια στην αμισσό στο αζάχτι ή στο αξάρι

Μαρμαρωμένε βασιλιά τι όνειρο τι παγανιά
Μεσ του πετρέλαιου τη δρακοσπηλιά
Να σ' αναστήσω ήρθα μ' όνειρα παλιά
Πέτρινε πεθαμένε βασιλιά

Κατακαημένο το αϊβαλί και παινεμένο τ' αϊδίνι
Χαροκαμένο εσκή σεχήρ αρχοντοπούλα σμύρνη