Sta even stil
De straat waarin we leven
Is meer dan steen en hout
De straat waarin we wonen
Is uit mensen opgebouwd
Want achter al die ramen
Schuilt geluk maar ook verdriet
Alleen en toch weer samen
Als je 't ziet
Sta even stil bij de mensen uit je straat
Sta even stil waar 't leven verder gaat
Sta even stil bij 't geluk van nummer zeven
Sta even stil bij 't verdriet van nummer negen
Kom loop eens even binnen
Bij die man daar voor 't raam
Hij is daar oud geworden
Maar niemand kent zijn naam
Een traan blinkt in z'n ogen
Als iemand met 'm praat
Hij zat daar al die jaren
'T is een stukje van de straat
Sta even stil bij de mensen uit je straat
Sta even stil waar 't leven verder gaat
Sta even stil bij 't geluk van nummer zeven
Sta even stil bij 't verdriet van nummer negen
Al staan er stenen muren
Toch leef je naast elkaar
Je bent allemaal toch buren
Zo gaat 't jaar na jaar
Een groet een kleine glimlach
Dat is waar 't om gaat
Dan pas komt er leven
In zo'n stenen straat
Sta even stil bij de mensen uit je straat
Sta even stil waar 't leven verder gaat
Sta even stil bij 't geluk van nummer zeven
Sta even stil bij 't verdriet van nummer negen
Sta even stil bij de mensen uit je straat
Sta even stil waar 't leven verder gaat
Sta even stil bij 't geluk van nummer zeven
Sta even stil bij 't verdriet van nummer negen
Sta even stil bij de mensen uit je straat
Sta even stil waar 't leven verder gaat
Sta even stil bij 't geluk van nummer zeven
Sta even stil bij 't verdriet van nummer negen