Στο κατώφλι το δικό σου

Ήρθα με βήμα κλονισμένο να σου πω
Ότι δεν έπαψα να είμ’ ο άνθρωπόσ σου
Μετανιωμένοσ σού φωνάζω σ’ αγαπώ
Και γονατίζω στο κατώφλι το δικό σου
Μετανιωμένοσ σού φωνάζω σ’ αγαπώ
Και γονατίζω στο κατώφλι το δικό σου

Κι αν περιστάσεισ μάσ χωρίσαν στη ζωή
Το έχω βάροσ πάντα μέσα στην ψυχή μου
Έμαθα απ’ όλουσ πωσ δυστύχησεσ πολύ
Και έχω τύψεισ τώρα στη συνείδησή μου
Έμαθα απ’ όλουσ πωσ δυστύχησεσ πολύ
Και έχω τύψεισ τώρα στη συνείδησή μου

Ήρθα και πάλι και την πόρτα σου χτυπώ
Οι συμφορέσ έχουν αλλάξει το μυαλό μου
Με παρασύρανε να σε απαρνηθώ
Και παρα λίγο να σε πάρω στο λαιμό μου
Με παρασύρανε να σε απαρνηθώ
Και παρα λίγο να σε πάρω στο λαιμό μου