Sta Idia Dihtia

Νύχτα με φωτιά στα χέρια τησ
Νύχτα με νερό
Δεσ πωσ ρίχνει τα μαχαίρια τησ
Κι οποίων πετύχει τον θεριό
Δεσ πωσ πιάνει το μαντήλι τησ όλο το χωριό
Κατακόκκινα τα χείλη τησ
Σπίθεσ πετά στον ουρανό

Στα ίδια δίχτυα μπλεγμένη και οι δυο
Ο κόσμοσ νύχτα μα τι να φοβηθώ
Από το κορμί σου δένομαι και απτό κορμί μου δένεσαι
Έτσι πάει σε τούτο το χώρο
Από το κορμί σου δένομαι και απτό κορμί μου δένεσαι
Κι αν χαθείσ μαζί σου θα χαθώ

Λόφοι με κεράκια όρθια
Σπίτια στον κρεμώ
Μάτια που αιώνεσ βλέπουνε ίσια στο κύμα το αλμυρό
Έτσι είναι φωσ μου οι άνθρωποι
Φύση και γραφτό
Σαν ζευγάρια πάντα πέφτουνε μέσα στον ίδιο τον χώρο

Στα ίδια δίχτυα μπλεγμένη και οι δυο
Ο κόσμοσ νύχτα μα τι να φοβηθώ
Από το κορμί σου δένομαι και απτό κορμί μου δένεσαι
Έτσι πάει σε τούτο το χώρο
Από το κορμί σου δένομαι και απτό κορμί μου δένεσαι
Κι αν χαθείσ μαζί σου θα χαθώ

Στα ίδια δίχτυα μπλεγμένη και οι δυο
Ο κόσμοσ νύχτα μα τι να φοβηθώ
Από το κορμί σου δένομαι και απτό κορμί μου δένεσαι
Έτσι πάει σε τούτο το χώρο
Από το κορμί σου δένομαι και απτό κορμί μου δένεσαι
Κι αν χαθείσ μαζί σου θα χαθώ