Xepesmenos Aggelos

Όποιοσ την άνοιξη στα μάτια την κοιτά
Κι όποιοσ δεν πρόλαβε να πέσει στη φωτιά τησ
Κι έκανε λάθη όπωσ λένε ιστορικά
Κρατάει μόνο την κομμένη φορεσιά τησ

Ψάχνει ένα ξύλινο αλογάκι ν' ανεβεί
Και μία λίμνη παγωμένη να χορέψει
Γιατί τα λόγια του δεν είναι προσευχή
Κι από τισ στάχτεσ δεν μπορεί να δραπετεύσει

Που να μασ παν τα λόγια τησ νύχτασ τα γλιστρήματα
Του ξεπεσμένου άγγελου τα βήματα
Σε χάρτεσ που καήκανε σε πλοία που βουλιάξανε
Που να μασ παν αγάπεσ που τον δρόμο τουσ αλλάξανε

Όποιοσ δεν κάθισε σε ίκαρου σκιά
Κέρινα δάκρυα για τον έρωτα να στάξει
Και η αρρώστια του δεν βρίσκει γιατρειά
Πρέπει το όνειρο να φεύγει όταν χαράξει

Και μένει πάντα ένα παιδί μοναχικό
Που δε μοιράστηκε κρυψώνεσ και παιχνίδια
Και πριονίζει ένα χάρτινο ουρανό
Κάνει τα λόγια του ξυράφια και λεπίδια

Που να μασ παν τα λόγια τησ νύχτασ τα γλιστρήματα
Του ξεπεσμένου άγγελου τα βήματα
Σε χάρτεσ που καήκανε σε πλοία που βουλιάξανε
Που να μασ παν αγάπεσ που τον δρόμο τουσ αλλάξανε