Het broekje van Jantje

Er was eens een haveloos ventje
Dat vroeg aan z'n moeder een broek
Maar moeder verdiende geen centjes
En vader was wekenlang zoek
Ach, moedertje geef me geen standje
Er zit in m'n broekie een scheur
De jongens op school roepen: "Jantje
Jouw billen die zien we d'r deur"

De moeder werd ziek van de zorgen
Lag stil en bedrukt in een hoek
Geen mens die haar centen wou borgen
En Jantje vroeg toch om z'n broek
Toen heeft ze haar rok uit getrokken
De enigste die ze bezat
En maakte van stukken en brokken
Een broek voor haar enigste schat

Nu konden ze Jantje niet plagen
Nu waren z'n billen niet bloot
Maar voor hij zijn broekie kon dragen
Ging moeder van narigheid dood
Ze stierf van 't sjouwen en slaven
Vervloekt en verwenst door haar man
Toen Jantje haar mee ging begraven
Toen had 'ie zijn broekie pas an