Χορός με τη σκιά μου

Το βράδυ σπίτι μου γυρίζω
Κυνηγημένη σαν πουλί
Μεσ στα σεντόνια μου αντικρίζω
Το θάνατο που με καλεί

Κρύβω στα χέρια την καρδιά
Παίρνω απ' τισ πόρτεσ τα κλειδιά
Και προσπαθώ να του ξεφύγω
Κρυφά σαν τα μικρά παιδιά

Κυλώ σα δάκρυ στη σιωπή
Μέσα στου κόσμου τη ντροπή
Και σαν τα ρούχα μου ξεσκίζω
Γυμνή μ' αρπάζει η αστραπή

Στουσ δρόμουσ σύντροφο γυρεύω
Μια μπάντα παίζει το ρυθμό
Σκίζω τουσ τοίχουσ και χορεύω
Να βρω τον άγνωστο αριθμό

Κοιτάω μ'ελπίδα μια φωτιά
Που ανάβει έν'άστρο στο νοτιά
Άραγε νά 'ναι 'κει το φωσ μου
Το φωσ ή η ατέλειωτη ερημιά

Φοβάμαι του όχλου τη χολή
Ένασ τυφώνασ με καλεί
Η αγάπη χάνεται στη μνήμη
Κι εγώ χορεύω σαν τρελή