Τα λιανοτράγουδα

Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει
Ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει
Κυπαρισσάκι μου ψηλό ποιά βρύση σε ποτίζει
Που στέκεις πάντα δροσερό κι ανθείς και λουλουδίζεις

Να'χα το σύννεφ' άλογο και τ' άστρι χαλινάρι
Το φεγγαράκι της αυγής να 'ρχόμουν κάθε βράδυ
Αν μ' αγαπάς κι είν' όνειρο ποτέ να μην ξυπνήσω
Γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω

Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω
Kι όταν σε συλλογίζομαι τρέμω κι αναστενάζω
Τί να σου πω; Τί να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις
Kαι την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις

Να'χα το σύννεφ' άλογο και τ' άστρι χαλινάρι
Το φεγγαράκι της αυγής να 'ρχόμουν κάθε βράδυ
Αν μ' αγαπάς κι είν' όνειρο ποτέ να μην ξυπνήσω
Γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω

Εγώ είμ' εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω
Kαίγομαι στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω
Σαν είν' η αγάπη μπίστικη παλιώνει μηδέ λιώνει
Aνθεί και δένει στην καρδιά και ξανακαινουργώνει

Χωρίς αέρα το πουλί χωρίς νερό το ψάρι
Xωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι
Αν μ' αγαπάς κι είν' όνειρο ποτέ να μην ξυπνήσω
Γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω