Travma (Otan Farmaki Stazis)
Andreas Savva
Γεμάτη η πόλη απ το δικό μου αίμα
Που έριξες φαρμάκι στη πληγή
Τις σφαίρες σου τις έριξες στο δέρμα
Και κρύφτηκες κανένας μην σε δει
Και κρύφτηκες κανένας μην σε δει
Όταν φαρμάκι στάζεις
εμένα με δικάζεις
τίποτα δεν σε νοιάζει πια
Ήταν βαθύ το τραύμα
Δεν περιμένω θαύμα
χτύπα με ακόμη μια φορά
Τελειώνει στη καρδιά το οξυγόνο
Και φτάνουνε στα ύψη οι παλμοί
Άγγελοι μου 'παν πως δεν έχω χρόνο
Και φεύγω απ τη γη που'σαι και εσύ
Και φεύγω απ τη γη που'σαι και εσύ
Όταν φαρμάκι στάζεις
εμένα με δικάζεις
τίποτα δεν σε νοιάζει πια
Ήταν βαθύ το τραύμα
Δεν περιμένω θαύμα
χτύπα με ακόμη μια φορά
Όταν φαρμάκι στάζεις
εμένα με δικάζεις
τίποτα δεν σε νοιάζει πια
Ήταν βαθύ το τραύμα
Δεν περιμένω θαύμα
χτύπα με ακόμη μια φορά