Novembermorje
Samt un Chinaseid drähte, zeich sing Facette
Stolz wie ne Pfau
Danz durch Kaleidoskope
Derwische tobe
Spatze sinn grau
Novembermorje, Ruut ess Bloot
Ruut ess Liebe, Ruut ess duut
Färve explodiere, Stääne routiere
Em naachblaue Meer
Magier, Karavane, Gaukler, Schamane
Silverpapier
Novemberkalt, Novemberleer,
Wiesu jraad jetz? Wiesu jraad der
Dausenduneine Morje, zo huh jefloore
Zo noh ahn der Sonn
Purpur, Joldlammee-Fahne, Schereschnett-Palme
Märchebooch-mohnd
Novembermorje, dä eezte Schnie
Dä Nachspann läuf, er laach nit mieh
En Fedderboa, Henna, Wachs un Wüstensand
Un Safran für ne Prinz uss Samarkant
Rosa-orange, woröm nit? Kei Problem
Em Räänboore ess jede Färv jenehm
Er woor dä Muezzin der Phantasie,
Der Anarchie, ahn Kette looch e nie
Ich sinn en noch, wie e mem Bowie Helde singk
En blaue Musik-Box un e Glas met ruudem Wing,
E Polaroid en nem Cafe en Taroudannt
Un eins em Ohvendleech, er janz allein ahm Strand
Dä Marrakech-Express, die rostige Kaar
Un noch eins, Ärm en Ärm, met singem Abdallah
Er jing vun uns un trotzdämm blieht er he
Denn jed klei Bild vun ihm ess e Stöck vun singer Seel
Novembermorje, et fällt dä eezte Schnie,
En graue Stadt weed wach, dä Zaubrer laach nie mieh