พอ
วันนี้ที่มีก็แค่ตัวฉันอยู่ตรงนี้
กับทุกนาทีที่ต้องเจ็บช้ำจากวันนั้น
จะลุกจะยืนจะฝืนจะทน
ก็ล้มก็พังกับความรักที่เธอซ้ำทำลาย
ทุกครั้งทุกคราวที่ทุ่มเทให้ใครทั้งใจ
ที่เหลือที่คืนที่กลับมาคือเศษหัวใจ
ลองเทอีกทีให้รักเธอไป
ก็วันนี้กลับมีฉันคนเดียว
เราสองคนต้องห่างไกล
แต่ตัวฉันเองที่เสียใจ
วันนี้เธอไปอยู่ไหน
ในวันที่ฉันมีแต่น้ำตา
รักที่จบ
กับเธอที่พบกันแค่เพียงผ่าน
ฝันแสนดีที่มีเธอไม่นาน
ตื่นขึ้นมาก็จางหายไป
หัวใจเจ็บ
พอแล้ว
ทำไมความรักต้องทำร้าย
ทั้งหัวใจ
ที่ให้ไปต้องช้ำเจียนตายเพราะเศษใจที่ยับเยิน
วัน
วันและคืน
คืนที่ฉันต้องยืนอยู่เดียวดาย
ข้างกายมันไม่มีผู้คน
มืดมนหม่นหมองสมองกับหัวใจ
เหมือนมันจะเป็นไข้
เหมือนมันกำลังใกล้ตายที่เธอทิ้งมาลา
มาจากมาพรากความรักของฉันไป
มองฟ้าให้ตาสว่างฟ้ากลับกลายเป็นสีเทา
ฟังเสียงมาเรียมแล้วใจมันเศร้า
ชีวิตของเรากับภาพฝัน
โอ้ เรามันคนใจน้อย
ที่หัวใจเขาบอกว่างั้นทุกคืนทุกวันเวลาเหล่านั้น
ที่มันยังจดยังจำยังฝังในหัวก็พอเลย
เราสองคน
ต้องห่างไกล
กับตัวฉันเองที่เสียใจ
วันนี้เธอไปอยู่ไหน
ในวันที่ฉันมีแต่น้ำตา
รักที่จบ
กับเธอที่พบกันแค่เพียงผ่าน
ฝันแสนดีที่มีเธอไม่นาน
ตื่นขึ้นมาก็จางหายไป
หัวใจเจ็บ
พอแล้ว
ทำไมความรักต้องทำร้าย
ทั้งหัวใจ
ที่ให้ไป
ต้องช้ำเจียนตายเพราะเศษใจที่ยับเยิน
เราสองคน
ต้องห่างไกล
แต่ตัวฉันเองที่เสียใจ
วันนี้เธอไปอยู่ไหน
ในวันที่ฉันมีแต่น้ำตา
รักที่จบ
กับเธอที่พบกันแค่เพียงผ่าน
ฝันแสนดีที่มีเธอไม่นาน
ตื่นขึ้นมาก็จางหายไป
หัวใจเจ็บ
พอแล้ว
ทำไมความรักต้องทำร้าย
ทั้งหัวใจ
ที่ให้ไปต้องช้ำเจียนตายเพราะเศษใจที่ยับเยิน
ลืมหัวใจ
กับใครที่ไม่รักจริง (กับเธอที่พบกันแค่เพียงผ่าน)
ทอดทิ้ง (ฝันแสนดีที่มีเธอไม่นาน)
ปล่อยฉันเอาไว้ (ตื่นขึ้นมาก็จางหายไป)
รักมาพอแล้วใจ
จะไม่รักใครอีกต่อจากนี้จะไม่เสียใจ (พอแล้วทำไมความรักต้องทำร้าย)
ทุ่มเทให้ใจไปให้ใคร
ต้องช้ำเจียนตายเป็นเศษใจที่ยับเยิน