Τότε κι εγώ

Όσο να στρέψω τη ματιά
Σαν τισ παλιέσ ταινίεσ
Γέμισε ο κόσμοσ άξαφνα
Με φάλτσεσ αρμονίεσ

Ρήτορεσ που'χουν χάρισμα
Δεινήσ βραδυγλωσσίασ
Υμνούν την επιφάνεια
Σε βάροσ τησ ουσίασ
Γυρίζουνε ακάλυπτοι
Ζευγάδεσ και παπάδεσ
Μοστράρουν στα παράθυρα
Τρανοί παραμυθάδεσ

Παντού αθώοι ένοχοι
Και τίμιοι παπατζήδεσ
Τουμπάρουνε τουσ αφελείσ
Κι όσο εγώ τουσ είδεσ

Τότε κι εγώ

Των σοφών την αμάθεια
Στων νεφρών την ακράτεια
Σε πιλάτια λεκάνη βουτάω
Των τρελών την παραίσθηση
Πεσ την έβδομη αίσθηση
Μεσ στο χέρι σαν βρούτοσ κρατάω
Στησ σεμνήσ αστρογένεσησ
Και αδέκαστησ νέμεσησ
Την τυχαία συνεύρεση ελπίζω
Τα υπόγεια ρεύματα
Σε χαρτιών περισσεύματα
Με επιστρέφω σε λίγο στηρίζω