Γεννιέμαι κάθε νύχτα

Μέσ' τη ζωή που χρόνια μοιραζόμουν
Πριν τα χρώματα ανθίσουν στα κλαριά
Ποιεσ είναι οι μέρεσ που θά 'χω να θυμάμαι
Ποιεσ είν' αυτέσ που θα φέρουν λησμονιά

Γεννιέμαι κάθε νύχτα μέσα στο σκοτάδι
Απλώνω τα όνειρά μου στα χέρια σου απαλά
Τόσα πολλά που δε θα τ' αντέξεισ
Τόσα πολλά που γίνονται φωτιά

Έχω να σου δείξω τησ μοίρασ το σημάδι
Έχω να σου φέρω τησ άνοιξησ φτερά
Πέτρινα χάδια που σβήνουν σ' ένα βράδυ
Κι έρημουσ δρόμουσ που μοιάζουν μαχαιριά

Είμαι ο πατέρασ και ο γιοσ τησ ίδιασ μάνασ
Είμαι μια λέξη σε μια φτηνή βρισιά
Βράχοσ και ρίζα που μάθανε αντάμα
Να ζουν και να πεθαίνουν στην ίδια αγκαλιά